حدیث در مورد شهوت
بسم الله الرحمن الرحیم
امام علی(ع) فرمودند:
کَم مِن شَهوَهِ ساعَهٍ اَورَثَت حُزناً طَویلاً؛
چه بسیار خواهش های نفسانی لحظه ای، که اندوه طولانی و درازی را در پی دارد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 451 ، ح 1
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام صادق علیه السلام :
اِیّاکُم وَ النَّظرَه فَانَّها تَزرَع فی القَلبِ الشَهوَه وَ کَفی بِها لِصاحِبِها فِتنَه؛
از نگاه [ناپاک] بپرهیزید که چنین نگاهی تخم شهوت را در دل می کارد و همین برای فتنه ی صاحب آن دل بس است.
تحف العقول ص 305
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام باقر علیه السلام :
جَاهِد هَوَاکَ کَمَا تُجَاهِدُ عَدُوَّک؛
با هوای نفسانی خود مبارزه کن همانگونه که با دشمنت مبارزه می کنی.
من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 410 ، ح 5893
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام علی علیه السلام:
مَن لَم یعطِ نَفسَهُ شَهوَتَها أَصابَ رُشدُهُ؛
کسی که به نفس خود، خواسته نفس را عطا نکند به رشد خود رسیده است.
وسایل الشیعه ج 15 ، ص 250
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
حدیث با موضوع شهوت
حضرت على عليه السلام مى‌فرمايند:
«وَأَمَرَهُ أَنْ يَكْسِرَ نَفْسَهُ مِنَ الشَّهَواتِ، وَيَزَعَها عِنْدَ الْجَمَحاتِ، فَإنَّ النَّفْسَ أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إلّاما رَحِمَ اللَّهُ
؛ و نيز او فرمان مى‌دهد كه خواسته‌هاى نابجاى خود را درهم بشكند، و به هنگام وسوسه‌هاى نفس خويشتن‌دارى را پيش گيرد زيرا كه نفس اماره انسان را به بدى وا مى‌دارد، مگر آنكه رحمت خدا شامل حال او شود».
نهج البلاغه، نامه ۵۳، فرمان امام به مالك اشتر نخعى
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام علی عليه السلام :
مُعلّمُ نفسِهِ و مُؤدّبُها أحَقُّ بالإجْلالِ مِن معلّمِ النّاسِ و مُؤدّبِهِ
کسی که آموزگار و مربی خود باشد،بیشتر در خور بزرگداشت است تا کسی که آموزگار و مربی مردم باشد.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 480 ، ح 73
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام علی عليه السلام :
إنّ نَفسَكَ لَخَدُوعٌ ؛ إن تَثِقْ بها يَقتَدْكَ الشَّيطانُ إلَى ارتِكابِ المَحارِم
همانا نفس تو بسیار فریبکار است.اگر به آن اعتماد کنی،شیطان تو را به سمت ارتکاب حرام می کشاند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 237 ، ح 4781
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام على علیه السلام :
لَا تَطْلُبَنَّ طَاعَةَ غَيْرِكَ وَ طَاعَةُ نَفْسِكَ عَلَيْكَ مُمْتَنِعَة
وقتی نفس خودت را نمی توانی مطیع خود گردانی ، هرگز از دیگران انتظار اطاعت نداشته باش
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 238 ، ح 4790
🔹🔸🔹🔸🔹🔸
امام على علیه السلام :
إِذَا فَرَغْتَ مِنْ صَلَاتِكَ فَقُلِ اللَّهُم ... أَسْأَلُكَ أَنْ تَعْصِمَنِي مِنْ مَعَاصِيكَ وَ لَا تَكِلَنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً مَا أَحْيَيْتَنِي لَا أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ يَا أَرْحَمَ
هنگامی که از نماز فارغ شدی پس بگو خداوندا ... از تو می خواهم که مرا از نافرمانیت حفظ کنی و تا زنده ام،هرگز کمتر و بیشتر از چشم بر هم زدنی ،مرا به خودم وامگذاری؛زیرا که نفس همواره به بدی فرمان می دهد مگر اینکه تو رحم کنی
کافی(ط-الاسلامیه) ج 3 ، ص 345 ، ح26
🔹🔸🔹🔸🔹🔸